 | Ligging |
| Een stukje geschiedenis |
| Bevolking |
| Cultuur |
| Taal |
| Economie |
| Eten |
| Interessante links |
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
| Curaçao behoort tot de Nederlandse Antillen. De Nederlandse Antillen bestaan uit de Benedenwindse en Bovenwindse eilanden. Curaçao behoort, samen met Bonaire en Aruba tot de Benedenwindse eilanden. De Bovenwindse eilanden bestaan uit Saba, St. Eustatius en St. Maarten. De benaming Boven-en Benedenwinds is afgeleid uit de zeilvaart. Zij duidt op de ligging aan loef- en lijzijde van de eilanden ten opzichte van de wind, die op de Antillen vrijwel altijd uit het noordoosten waait. De eilanden worden ook wel de Grote en Kleine Antillen genoemd of de ABC-eilanden, wat staat voor Aruba, Bonaire en Curaçao, en de drie S-eilanden, voor Saba, St. Eustatius en St. Maarten. De afstand tussen de Grote en Kleine Antillen is ongeveerd 900 km. |  |
Een mooie kaart van Curaçao zien? Klik dan op Kaart Curaçao.
De Antiliaanse geschiedenis is in te delen in drie perioden:
|
||
|
||
|
Voor de komst van Columbus en de Spaanse ontdekkingsreizigers na hem, werden de eilanden bewoond door de Arawak-Indianen. Zij bevolkten het gehele gebied van Midden-Amerika. De Indianen leefden van vis en de gewassen die zij op de eilanden verbouwden. Hier en daar vindt men nog sporen van deze oorspronkelijke bevolking, zoals nederzettingen en voorwerpen die opgegraven zijn. Zo werd op St. Eustatius een gehele nederzetting opgegegraven.
Deze periode begon met de ontdekking van de eilanden door Columbus en de Spaanse ontdekkingsreizigers na hem, zoals Alonso de Ojeda. Kenmerkend voor deze periode is de eeuwenlange strijd om de eilanden. Bronnen van deze periode zijn dan ook verspreid over een aantal landen die om de eilanden hebben gestreden, zoals Spanje, Portugal, Engeland, Nederlande en Frankrijk. In 1492 liet Columbus de namen Saba, St.Eustatius en St. Maarten, optekenen in de scheepsdagboeken. De Spaanse ontdekkers waren vooral uit op goud en andere rijkdommen. De Antillen bezaten daar echter weinig van. De Bovenwindse eilanden kregen van hen dan ook de bijnaam ‘Islas Inutiles’: nutteloze eilanden. In eerste instantie lieten de Spanjaarden de eilanden dan ook links liggen, totdat andere landen de eilanden in bezit namen en ze het nut van de eilanden begonnen te beseffen, namelijk de strategische ligging. De Benedenwindse eilanden werden in 1499 ontdekt door de spanjaard Alonso de Ojeda. Hij trof hier Indianen aan van een meer dan gemiddeld postuur en noemde de eilanden ‘Islas de Gigantes’: eilanden der reuzen. Maar ook hier vielen de rijkdommen tegen en kregen de ABC-eilanden ook al snel de bijnaam ‘Islas Inutiles’.
Er werd dan ook geen Spaans gezag gevestigd op de Antillen. Dit had rampzalige gevolgen voor de Indiaanse bevolking, die ten prooi viel aan de ‘Indieros’. Dit waren indianenjagers die in 1515 vrijwel alle indianen als slaven wegvoerden naar Spanje (Hispaniola). Op
Curaçao werden in 1525 nog slechts twintig Indianen aangetroffen en met de andere eilanden was het niet veel beter gesteld.Pas in 1634 kreeg Nederland interesse voor de eilanden. In de Republiek der Verenigde Nederlanden was in 1621 de West-Indische Compagnie (W.I.C.) opgericht. Omdat de kaapvaart niet goed liep, werd het accent op de handel gelegd. Op de eilanden werden plantages gesticht, die echter niet het nodige rendement op brachten. Meer opbrengst verkreeg men uit de slavenhandel, die in de tweede helft van de 17e eeuw zich sterk ontwikkelde. Vanaf de kusten van Afrikaans Guinee werden slaven vervoerd naar de eilanden, om daar verdeeld te worden ver heel Midden- en Zuid Amerika. De gestichte plantages op de eilanden werden vooral leverancier van voedsel voor slaven en scheepsbemanningen die de eilanden aandeden. Hier en daar werd nog wat suiker geïmporteerd. In de 18e eeuw liepen de inkomsten terug uit de handel en de plantages op de Antillen. In 1794 was de W.I.C. dan ook failliet.
Na onder meer een Frans en Engels bewind kwamen de eilanden in het begin van de 19e eeuw weer onder Nederlands gezag.
In de 19e eeuw waren vooral de havenfaciliteiten van de eilanden van belang. Daarnaast speelde Curaçao nog een bescheiden rol bij de onafhankelijkheidstrijd van Zuid-Amerika. Het bood korte tijd onderdak aan de bekende vrijheidsstrijder Bolivar, en twee bewoners van het eiland, Brion en Prior, speelden een grote rol in de legers van de opstandelingen. Aan het eind van de 19e eeuw werd de fosfaatwinning ter hand genomen, echter zonder groot resultaat. Ook goudvondsten op Aruba en Curaçao leverden weinig op.
Een ingrijpende wijziging van de landeconomie werd aan het begin van de 20e eeuw veroorzaakt door de ontdekking van olievoorraden in Venezuela. Men koos Aruba en en Curaçao uit als vestigingsplaatsen voor de raffinaderijen, die de olie moesten verwerken. Rond San Nicholas op Aruba en het Schottegat op Curaçao ontstonden gigantische complexen met rokende schoorstenen en opslagtanks. Men trok voor de raffinaderijen, die grote rijkdom brachten, arbeidskrachten aan, niet alleen van de Antillen, maar uit vrijwel de gehele wereld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vervulden de raffinaderijen een zeer belangrijke rol bij de brandstofvoorziening van de geallieerde troepen. Zeer recentelijk, aan het begin van de jaren tachtig, kwam echter de neergang van de olie-industrie. Al eerder was de werkgelegenheid afgenomen door de automatsering, maar het beleid van de grote maatschappijen bedreigde nu de gehele industrie op de eilanden. De Lago-raffinaderij op Aruba werd gesloten, terwijl de oude Shell-raffinaderij op Curaçao werd verhuurd aan een Venezolaanse maatschappij. In 1990 werd een deel van de voormalige Lago-raffinaderij in gebruik genomen door de oliemaatschappij Coastal. Een ander deel wordt nu gebruikt door een transportonderneming.
De problemen met de raffinaderijen gaf wel een extra stimulans tot een versnelde ontwikkeling van de toeristenindustrie. Het toerisme ontwikkelde zicch in de jaren tachtig dan ook fors. Een ontwikkeling die zich nu in een versneld tempo voorzet. Kijk maar wat er allemaal over Curaçao op het internet te vinden is!
De Antillen hebben een zeer heterogene bevolking. In de loop der eeuwen is een vermenging van allerlei rassen en volkeren tot stand gekomen. Men vindt er mensen van Indiaanse, Spaanse, Nederlandse, Engelse, Afrikaanse en zelfs Portugese herkomst.
Vanzelfsprekend vormen de nakomelingen van de slaven een belangrijke groep. Zij zijn erg bepalend voor de cultuur op de eilanden. De diversiteit aan afkomsten wordt in de vlaggen van de eilanden gesymboliseerd.
De omvang van de bevolking verschilt zeer per eiland. Zo heeft Curaçao de meeste bewoners, met zo’n 170.000 bewoners. Saba is het kleinste eiland en telt slechts zo’n 1000 bewoners.
De achtergrond van de bevolking maakt dat op de eilanden een bijzonder interessante mengeling van culturen is ontstaan. In de muziek bijvoorbeeld is de negroide invloed onmiskenbaar. Europese achtergronden vindt men niet alleen in de literatuur en de architectuur, maar ook in de dansvormen. De danza, mazurka, wals en tumba zijn zeer populair. Van de Antilaanse schrijvers kennen we in Nederland Cola Debrot, Arion en Boeli van Leeuwen. Voor het werk van Van Leeuwen bestaat ook in Nederland toenemende belangstelling. Enkele van zijn boeken, die een indringende kijk geven op het leven op Curaçao, werden ook verfilmd.
De eilanden hebben tal van folkloristische manifestaties. Het is een bijzondere ervaring het carnaval of de vrolijke optochten, die overal worden georganiseerd, bij te wonen. Ieder land heeft een cultureel centrum, Curaçao en Aruba hebben bovendien ook nog een schouwburg.
De officiële voertaal is nog steeds het Nederlands, dat ook op de scholen wordt onderwezen. Op Saba en St. Eustatius is sinds enkele jaren het Nederlands op de scholen vervangen door het Engels. Hiernaast tracht men het Papiaments te ontwikkelen tot een officiële taal. Het Papiaments is ontstaan uit vele andere talen. Het is oorspronkelijk de taal van de slaven, en vindt zijn wortels in Afrika. Er zijn ook duidelijke invloeden te herkennen vanuit het Portugees en het Spaans, terwijl vele andere woorden weer van Engelse of Nederlandse afkomst zijn. Het Papiaments omschrijft begrippen waar het geen woord voor heeft, op een vrij omslachtige manier. Het is dan vaak eenvoudiger de oorspronkelijke Nederlandse uitdrukking te gebruiken. Papiaments wordt hoofdzakelijk op de ABC-eilanden gesproken. Op de Bovenwindse eilanden is het Engels als voertaal ingeburgerd.
Enkele zinnen in het Papiaments:
| Mi nomber ta Consuelo Zanoni | Mijn naam is Consuelo Zanoni |
| Mi ta biba na Almelo | Ik woon in Almelo |
| Mi ta hari hopi | Ik lach veel |
| Mi ta papia Nederlands i Papiamentu | In spreek Nederlands en Papiaments |
| Mi gusta loke ta bunita | Ik houd van datgene wat mooi is |
Zoals bij de geschiedenis van de moderne tijd al vermeld staat, is het tourisme ene belangrijke inkomstenbron op de Antillen. Vooral op Aruba, waar steeds meer hotels worden gebouwd, zoals ook op St. Maarten gebeurd is. Op St. Maarten wordt daarnaast rum gestookt en Curaçao is bekend om zijn likeur. Ook staat er in Willemstad (Curaçao) een grote Amstel brouwerij, die bier uit zeewater fabriceert.
Veel cruiseschepen doen de eilanden aan, vooral St. Maarten, Aruba en Curaçao. De lage belasting maakt de prijzen van drank, sieraden, fototoestellen en electronische apparatuur aantrekkelijk. Maar let wel op, want dit is per eiland sterk verschillend!
De attractieve eigenschappen van de eilanden worden zelfs op de nummerplaten van auto’s aangegeven: Bonaire is een ‘diversparadise’, St. Eustatius een ‘historical gem,’ en Saba verkoopt zich als ‘unspoiled queen’. Op Curaçao heet men de bezoekers welkom met het Papiamentse ‘bon bini’, welkom, en op St. Maarten arriveert u op ‘the friendly island’. Aruba tenslotte noemt zich ‘one happy island’.
De dienstverlening is op Curaçao ook buiten het toerisme ene belangrijke bron van inkomsten. De haven van het Schottegat, kent een vrij druk verkeer. Ook is er de zogenaamde financiële offshore. Door een aantrekkelijk deviezenklimaat en fiscale voordelen, is het eiland de basis van talrijke bedrijven. Dit verminderde toen in 1984 het belastingverdrag met de VS werd herzien. Toch kennen de eilanden nog steeds aantrekkelijke belastingsfaciliteiten voor gepensioneerden die zich daar willen vestigen
Wil je meer weten over Curaçao? Kiez dan een van ondestaande links.
|
||